Mια ματιά στα εξ ων συνετέθην. Κουράστηκα να κρύβομαι, κουράστηκα να χαλιέμαι. Αν κάτι σου δένει το λαιμό με μια πέτρα, λύστο και πέτα το. Απλά είναι που μερικές φορές πρέπει να επινοήσεις ή να αφηγηθείς σκέτα μια ιστορία για να γίνει αυτό. Την ιστορία της πριγκίπισσας που ζούσε μόνη στον πύργο και τρύπησε το δάχτυλό της με το αδράχτι η κακιά μάγισσα; Η ωραία κοιμωμένη, κάτι τέτοιο. Είναι πραγματικά εξαιρετικά απελευθερωτική, αναγεννητική θα έλεγα η δύναμη των ιστοριών. Η δύναμη και η δυναμική τους. Η ιστορία σου δίνει στέρεο έδαφος να πατήσεις κι από κει και πέρα να κάνεις όλες τις διορθωτικές κινήσεις. Καλά έκαναν οι ψυχοθεραπευτές κι έφτιαξαν σχολή "αφηγηματική", κάτι ήξεραν. Βέβαια γιατί να πάμε εκεί, όταν έχουμε τις αρχετυπικές αφηγήσεις του κόσμου, όταν έχουμε τον Χριστό να μιλά με παραβολές. "Κι ἂ σου μιλῶ μὲ παραμύθια καὶ παραβολὲς εἶναι γιατὶ τ᾿ ἀκοῦς γλυκότερα, κι ἡ φρίκη δὲν κουβεντιάζεται γιατὶ εἶναι ζωντανὴ γιατὶ εἶναι ἀμίλητη καὶ προχωράει-στάζει τὴ μέρα, στάζει στὸν ὕπνο μνησιπήμων πόνος.".