Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2011

Τα Εισόδια της Παναγίας μας

                                     .
Η μεγάλη γιορτή της Παναγίας μας ας είναι η αρχή της αληθινής μας σχέσης με την οικογένειά μας. Τί κρίμα που δεν έχουμε σαν σύγχρονη υπαρκτή αναζήτησή μας ως ορθόδοξοι γονείς την πρακτική θεολογία της οικογένειας. Μια αναζήτηση στο διαδίκτυο μας πείθει. Μόνο στ' αγγλικά βλέπεις μητέρες που ασχολούνται με την προβληματική της ορθόδοξης οικογένειας. Τόσο πλούσιο, τόσο υπέροχο θέμα και εμείς εδώ... Λίγο φτωχοί νιώθω πως είμαστε και στις αναζητήσεις μας και στην πράξη.
Ωραία δεν θα ήτανε να' χαμε και λίγο θεωρητικό από τις σύγχρονες επιστήμες υπόβαθρο ανά ηλικία των παιδιών, λίγη ενημέρωση για τα σύγχρονα μέσα αγωγής στο σπίτι, για τη θρησκευτική εκπαίδευση μαζί με το θεολογικό υπόβαθρο του γάμου και της οικογένειας και όλα αυτά να τα ενώναμε σ' ένα αρμονικό σύνολο, αξιοποιώντας τον υπέροχο πολιτισμό μας, την ελληνική γλώσσα και τέχνη; H Παναγία να μας φωτίσει να βάλουμε αρχή από και διά τηςπροσευχής. Ακολουθώντας την καρδιά μας, τη διαίσθησή μας. Όπως οι παλιές μανάδες...

Δευτέρα 27 Ιουνίου 2011

Δύση


  •  
 
Zωντανή πίσω από οίκων-
δομές τριαίνων-γδέρνουν
Σηκώνεται ώρα μυστική
Βηματισμός αποσπερίτη
σε τόνους βιβλικούς
Πού λές;
Στη Βαβυλώνα τη Νινευί
Υψώνεται φθάνει επέφανε
Όρθρος εσπέρας
Σε κορυφές απτόμενες
Κόκκινου εσχάτου

Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Μια στιγμή

Προβολή εικόνας πλήρους μεγέθους














Μου λεει η Καρολίνα Εσύ που τα ξέρεις όλα αυτά γιατί Γιατί να χάνουμε τη χαρά μας Δεν είναι η ψυχή σημαντικότερη και του ενδύματος και όλων Μη μεριμνάτε Μη νοιάζεστε κάντε περα τις ψυχολογίες και τους λογισμούς που σας δουλεύουν παιδιόθεν Αναζητείστε την ενότητα της πίστεως βρείτε ξανά τη Γαλιλαία τους απλούς ψαράδες τον απλό οφθαλμό τον νουν Χριστού τα λοιπά περιφρονείστε τα και αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ

Εμένα με λένε Ελπίδα



Μια γιαγιά με αργυρό γέλιο κάπου, σ'ένα νησί. "Πώς σε λένε γιαγιά;" "Εμένα με λένε Ελπίδα". Yπάρχει σήμερα τέτοια λέξη; Σαν ξωτικό ακούγεται. Αυτή είναι η διαφορά του Χριστού από τον κόσμο.

Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

'Αγιος Θεοδόσιος ο Κοινοβιάρχης


'Αγιε Θεοδόσιε,σ' ευχαριστώ για την παρουσία σου στη ζωή μου και για τότε στη Μυτιλήνη που με προστάτευσες από σοβαρό χτύπημα. Ξεκινάς την αλυσίδα των αγίων του Ιανουαρίου που μας παίρνουν από το χέρι και μας θυμίζουν πως δεν είμαστε μόνοι, πως έχουμε ισχυρή στήριξη, ισχυρά παράκληση, βεβαία μεσιτεία από λόγου τους, αρκεί μόνο να στρέψουμε το βλέμμα μας στα δικά τους μάτια. Κι έτσι οι ανοδίες του βίου, οι φόβοι, οι απογοητεύσεις γίνονται ελαφρύτερα, καμιά φορά ανύπαρκτα, κι έτσι ξαναβρίσκουμε την έμπνευσή μας και ξαναγινόμαστε χαρούμενοι. Άγιε Θεοδόσιε, ο θεμελιωτής και προστάτης του κοινοβιακού μοναχισμού, στήριξε τίς οικογένειες που είναι τα κοινόβια του κόσμου. Δώσε τη χάρη σου και την ειρήνη, την αίσθηση του θεικού προορισμού,δώσε τη χαρά και την ομόνοια, την αβίαστη υπακοή, την ήρεμη αποδοχή και την γλυκεία ταπείνωση και κυρίως αγκάλιασε τα παιδάκια και κάνε να μη σβήσει ποτέ από τα χείλη τους το γέλιο και απ' την καρδιά τους το πανηγύρι της θεικής παρουσίας εξαιτίας των δικών μας λαθών.

Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011

Άγια Θεοφάνεια


Επειδή είμαστε μάλλον μακριά από την κατάσταση εκείνη που υπαινίσεται ή μάλλον βοά η Βάπτισις του Κυρίου και η δική μας Βάπτιση, τούτο ας ευχηθούμε: ας γίνονται τουλάχιστον οι πολλές και πολυώδυνες πτώσεις μας υλικό εξομολογήσεως βαθιάς και ανενδοίαστης προς τον Κύριο। Ας του τα λέμε όλα,τα πάντα,χωρίς κανένα φόβο,χωρίς καμιά λογοκρισία.Ας αδειάζουμε την ψυχή μας μπροστά του,όπου και όπως μπορούμε,εξαιρέτως δε στο μυστήριο της Ιεράς εξομολογήσεως.Κι αυτός θα μας δώσει λίγο από το Φως του,για να μην περπατάμε στο σκοτάδι των παθών μας και για να βγούμε κάποτε,όσο πληγωμένοι κι αν είμαστε, στο ξέφωτο της δόξης Του. Αμήν,γένοιτο,αδελφοί συνοδίτες.

Ταπεινώσεως σκαρίφημα πρόχειρον και ατελές, πλην βιωματικόν

Ταπείνωση,χαρούμενη και δυνατή. Αποδίδεις τα πάντα στο Θεό και προχωράς. Ταπείνωση είναι να μη σε εμποδίζει ο εαυτός σου. Ταπείνωση, η κατά Χριστόν αυτοεκτίμηση.
Για να ταπεινωθούμε, αρχίζουμε να δίνουμε στον εαυτό μας ό,τι του λείπει.Τόσο παράδοξα. Αρχίζουμε να καλλιεργούμε τα τάλαντά μας. Έτσι έχουμε ελπίδα να έρθει κι η Θεία Χάρις.