Στιγμές χάριτος...

Έρχονται πολλάκις στον ύπνο ή σε μια πρόβα προσευχής-συνήθως "αποτυχημένη",μα αυτό είναι το μέγα έλεος. Δεν εξαρτάται από την επιτυχία σου,δεν σκιάζεται από την απύθμενή σου τραγικότητα. Έρχεται ταπεινά,πολύ πολύ σιγανά,ίσα που σ'αγγίζει,σαν θρόισμα.Είναι όμως απόλυτα σαφές,κρυστάλλινα σαφές. Σου δίνει τη λύση,σε σηκώνει από την πτώση. Σου λέει επί παραδείγματι:
Ό,τι έγινε,του Θεού ήταν κι ό,τι θα γίνει, πάλι δικό Του.Εμπιστεύσου Τον 

Αγίου Βλασίου και Αγίας Θεοδώρας

Ο κύκλος της ευγνωμοσύνης συνεχίζεται...Είθε να βρίσκει αντίκρυσμα και στις ζωές μας. Σε σκέπει ο άγιος στα ναυαγισμένα ξημερώματα της ζωής σου, εμποδίζει την συντριβή σου, ο συντριφθείς τον αυχένα. Πόσες φορές να ,τα γράψω, πόσες να τα σκεφτώ...Το μυστήριο της πτώσης μας είναι τόσο παρόν μέσα μου. Άλλο θέλω, άλλο πράττω. Άλλο αναγνωρίζω ως αληθινό,άλλο τελικώς χρωματίζει τη ζωή μου. Εξ' ου κι η ακηδία και η αδύναμη θέληση και πάντα ταύτα....
Κατά τ' άλλα, όχι,δεν είναι η ζωή μας διεκπεραίωση. Ας μην την αφήνουμε να καταγράφεται μέσα μας έτσι. Όχι ,είμαστε απολύτως υπεύθυνοι να τινάξουμε πέρα τη μιζέρια και να τη ζήσουμε όπως την ποθούμε.Με αληθινή λαχτάρα. Σύμμαχοί μας τα παιδιά και...το θαύμα. Έτσι, Άγιε μου Βλάσιε; Aς βλαστήσει κάτι μέσα μας σήμερα, κάτι που να γλυτώσει απ' τον λίβα. Να κάνουμε λίγη προσευχή...

Καιρός πέρασε! Ίσως νόμιζα πως δεν έχει αξία όλο αυτό. Ο δε "χρόνος" συντετμημένος πολύ, η ραθυμία ξεσπά, εις πλάτες άλλων. Διαβάζοντας όμως σήμερα τις αναρτήσεις,σαν να μου φαίνεται πως ναι,κάτι λένε όλα αυτά, κάτι για τον βαθύτερο εαυτό μου-μας(;). Άρα,νέα ανάρτηση.Σήμερα, του αγίου Αρσενίου του εν Πάρω, εις ον ελπίκαμεν...