Πρώτη στιγμή: Aγίου Φιλολόγου, επισκόπου Σινώπης. Έχουμε κι οι φιλόλογοι τον Άγιό μας, επιτέλους! Εξάλλου θες άγιο για να' σαι φιλόλογος, όπως καλά γνωρίζουν οι εξ' ημών..."Φιλόλογος φιλών σε τον Θεόν Λόγον,πληροι λόγους σούς, και θανών σύνεστί σοι". Εις Απόστολος εκ των Εβδομήκοντα.
Δεύτερη στιγμή: Η μέρα σου, η καθ' ημέραν ζωή σου μοιάζει με την καθ' όλου ζωή. Ξεκινά το πρωί με την ορμή της νεανικότητας, συνεχίζει το μεσημέρι με τα ιδιώματα της ωριμότητας, καταλήγει το εσπέρας με την κεκλιμένη πια ημέρα της γεροντικής ηλικίας. Τώρα είναι βράδυ, κέκλικεν η ημέρα. Είσαι πια γεροντάκι. Ρίξε τους ρυθμούς σου, πριν σε ταπεινώσει η ίδια η ζωή απότομα...
 

Γιατί εορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου 1940 και "όχι την απελευθέρωση";

Γιατί εορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου 1940 και "όχι την απελευθέρωση";

 

Mετά από πολύ καιρό, σήμερα,3 Νοεμβρίου 2014,Ιωσήφ,Ακεψιμά,Αειθαλά,Ανακομιδή των λειψάνων του αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου...

Επειδή πολλή συζήτηση έχει ανάψει περί του θέματος-και άνευ αντιλόγου, όπως φαίνεται μέχρι στιγμής, μία μικρή αποστροφή της ομιλίας μας για την εθνική επέτειο της 28ης,στο Μουσικό Σχολείο Αλίμου-πλήρης η ομιλία αργότερα, θα επανέλθουμε:

Αγαπητοί φίλοι,

Τιμὠντας την 28^η Οκτωβρίου 1940, δεν επιδιδόμαστε σε ακατάσχετο βερμπαλισμό, ούτε υμνούμε τον πόλεμο. Τιμούμε όμως και γεραίρουμε εκείνους που ήταν αναγκασμένοι, μπροστά στην ανελέητη απειλή και απροκάλυπτη επίθεση των όπλων, να προτάξουν άμυνα υπέρ βωμών και εστιών. Τιμούμε τους συμπατριώτες μας και όσους άλλους ανά τον κόσμο δεν παραδόθηκαν αμαχητί στον ολοκληρωτισμό. Κάποιοι γκρινιάζουν διαδικτυακώς  ότι τιμούμε οι Έλληνες την 28^η Οκτωβρίου του 40 κι όχι την 12 Οκτωβρίου του 44, ημέρα της απελευθερώσεως της Αθήνας, ως πράττουν, λένε,  λοιποί ευρωπαικοί λαοί. Απαντούμε  ότι την ημέρα αυτή, την 28^η Οκτωβρίου 1940, την ετίμησαν και την καθιέρωσαν πρώτοι οι ανάπηροι της Πίνδου, οι αληθινοί πρωταγωνιστές των γεγονότων,  με σιωπηρή σπαραξικάρδια  διαδήλωσή τους στον Άγνωστο Στρατιώτη στην πρώτη της επέτειο και αψηφώντας την γερμανική κατοχή, την 28^η Οκτωβρίου του 1941. Απαντούμε ότι ο κάθε λαός δικαιούται να τοποθετεί τις εθνικές του επετείους  μνήμης και τιμής εκεί που η δική του συνειδησιακή  δεξαμενή, η δική του καρδιά εκφράζεται καλύτερα και όχι όπου επιβάλλει ομοιογενώς το πολιτικώς ορθόν των Βρυξελών, της Βόννης, των  "αποδομητών ιστορικών" ή όποιου άλλου .Και μια τέτοια μέρα είναι και θα είναι πάντα για τον Έλληνα η αυγή της 28^ης Οκτωβρίου του 40. Θυμίζουμε επίσης ότι άλλοι αντιστάθησαν και δικαιούνται να εορτάζουν την απαρχή της επικής αντιστάσεως τους, η οποία οδήγησε και στην απελευθέρωση -και όχι την απαρχή απλά  ενός πολέμου, όπως εμφανίζεται-και άλλοι παρέδοσαν τα στέμματά τους, τα κλειδιά τους, τα φρούριά τους  και γενικώς τα πάντα τους στους μοτοσυκλετιστές του  Χίτλερ και εορτάζουν βεβαίως την ημέρα της απελευθερώσεώς τους για την οποία θυσιάστηκαν άλλοι, τους οποίους σήμερα οι ίδιοι λοιδωρούν και περισφίγγουν. Απαντούμε τέλος ότι επέτειοι σαν την 28^η Οκτωβρίου υποδεικνύουν το μόνο ήθος που οδηγεί στην αληθινή απελευθέρωση αλλά και προφυλάσσει από την κάθε υποδούλωση: το πνεύμα της αντίστασης του ελεύθερου ανθρώπου κατά του ψεύδους και της βαρβαρότητας, το πνεύμα της ομοψυχίας και της ανθρωπιάς, το πνεύμα της πίστεως, του θάρρους και της ελπίδας.