Έτσι κι αλλιώς όλα είναι προσωπικές οπτασίες. Ανάρρωση από μια ακόμα αρρώστεια. Δεν απορώ γιατί να συμβεί. Απλά αφήνω να ωριμάσει μέσα μου το παρακάτω. Να γίνει βίωμα της ψυχής μου πως κάποιες στάσεις έκαναν τον κύκλο τους, εξάντλησαν τις δυνατότητές τους. Ήταν πρόβες, πρόβες για τη γενική. Ίσως είναι η ώρα να ξεκινήσει αυτή η γενική. Ανάποδα αυτή τη φορά. Με τον παρονομαστή αριθμητή. Και τ' ανάπαλιν. Αγκάλιασέ το με την ώρα σου, με το χρόνο και το χώρο σου αυτό. Να αναδυθεί, να προκύψει το νέο. Το παρακάτω. Που δεν θα σε έχει πια κέντρο γιατί εξωρύχθηκε αυτή η στάση. Όχι εσύ. Η στάση.
Είχε οδύνη, πόνο, βασανισμό. Εκτός των άλλων.

Ο Θεός ακούει την προσευχή μας μόνο όταν έχει μετάνοια.
π. Αθ. Λεμεσού