Ερωτεύεσαι όταν παύεις να αναπαράγεις και αρχίζεις να δημιουργείς. Είναι δύσκολο γιατί είναι έξοδος, είναι ξεβόλεμα, είναι άνοιγμα που δεν ξέρεις πού θα σε βγάλεις. Μόνο έτσι όμως ζεις. Μόνο έτσι αναπτύσσεις δυνάμεις ενάντιες στην δυναστική βαρύτητα της μαύρης τρύπας που σε τυραννάει. Μόνο έτσι. Με μια διαρκή απόφαση εξόδου, στην κάθε στιγμή. Εξόδου τόσο απλής και τόσο δύσκολης μαζί, όσο είναι να βάλεις ένα κενό λευκό χαρτί, φυσικό ή ψηφιακό, μπροστά σου και ν' αρχίσεις. Να ανοίγεσαι στην περιπέτεια του λόγου που είναι η μόνη σου δύναμη. Αυτή που μπορεί να σε ταξιδέψει, να σε εκφράσει, να σε σηκώσει, να σε παρηγορήσει, να σε σώσει. Μόνο μην νομίζεις ότι το κάνεις μόνη σου. Θεού το δώρον.