Ο Παράγων Άνθρωπος
Μπαμ, μπουμ, σκρατς. Δεν το αποδίδω ακριβώς αλλά τρόμαξα εννοείται. Ούτε έτρεχα ούτε τίποτα. Έστριψα στο σύνηθες δρομάκι για να βγω στην Αλίμου να πάω στο σπιτάκι μου. Να με σκεπάσει, να με καταπιεί η μαύρη τρύπα της προσωπικής μου ραστώνης. Και ενώ οδηγούσα με το όραμα αυτό προ οφθαλμών, μπαμ σκρατς. Έντρομη εντός δευτερολέπτων συνειδητοποίησα πως είχα κοινώς φάει τον καθρέφτη ενός δεξιά σταθμευμένου οχήματος. Και τον δικό μου μαζί. Αυτό μου έλειπε τώρα σκέφτηκα και ποιούσα την ανάγκην φιλοτιμία παρκάρισα και κατέβηκα να δω τι έγινε τέλος πάντων.
Φτάνοντας στο αντίπαλο όχημα, αντίκρυσα ένα όρθιο ζεύγος να περιεργάζεται τον καθρέφτη του, ο οποίος είχε απωλέσει το τζάμι και ίσως και κάτι άλλο. Ωχ σκέφτηκα ως πολύπαθη ιθαγενής, τί έχω ν' ακούσω τώρα. Μα πώς έγινε αυτό το πράγμα-σιγά το πράμα δηλαδή. Πλησιάζω ταπεινά, συντετριμμένη ως όφειλα. "Πω πω με συγχωρείτε πάρα πολύ". Είπα να πω αυτό αντί να πάρω προσβεβλημένο ύφος, όπως θα έκανε ο κάθε Έλλην οδηγός που σέβεται τον εαυτό του, φταίει δε φταίει. "Τί είναι αυτά που λέτε κυρία μου;'', ακούω από το αντίπαλον δέος. Είναι η κυρία του οχήματος. Μάλιστα. "Τί να την κάνω τη συγνώμη σας", συνεχίζει η κυρία, ένα βήμα πριν να δύναται να χαρακτηριστεί εν εξάλλω καταστάσει. "Δεν βλέπετε τι κάνατε; Και έχω να κάνω ταξίδι αύριο. Επαγγελματικό ταξίδι!".
Δυστυχώς σε αυτές τις περιπτώσεις και το χιούμορ και η ανύπαρκτη εν γένει ψυχραιμία μου με εγκαταλείπουν πάραυτα. Μεταμορφώνομαι επίσης πάραυτα σ' αυτό που πραγματικά είμαι και που δεν έχει νόημα να το καταγράψουμε εδώ. Άνοιξα λοιπόν διάπλατα τα χέρια μου, προέτεινα το στέρνο μου σε μια κίνηση αυτοεγκατάλειψης και της αντέτεινα: " Σκοτώστε με τότε λοιπόν! Ορίστε, σκοτώστε με!". Η κυρία, ελαφρώς σοκαρισμένη από τον ειρωνικό και οργισμένο μελοδραματισμό μου, με κοίταξε καλά καλά και συνέχισε ελαφρώς πτοημένη: "Έχω επαγγελματικό ταξίδι!". Και αμέσως, ανακτώντας πάραυτα κι αυτή τον τσαμπουκά της: "Να μου δώσετε το δικό σας να πάω! Αυτό να κάνετε!". Ο πληθυντικός πάντως παρέμενε εν χρήσει κι από τις δυο πλευρές. Μου' ρθε να της πω Σιγά μη σου δώσω το Αuris το υβριδικό να πάρω το Seat το τάδε επειδή κουνήθηκε ο καθρέφτης σου. Do I look like a Kotsos? Όπως λέει και μια φίλη μου. Επί το ελληνικώτερον, ψάχνεις για Κώτσους; Αλλά είπα να παραμείνουμε στα όρια του πληθυντικού.
Σε αυτή την αμήχανη στιγμή παρενέβη ο σύζυγος της κυρίας ο οποίος μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε μείνει αμέτοχος στο όλο δράμα μιας και ο καθρέφτης είχε απορροφήσει όλη του την προσοχή. Με ήρεμο ύφος και τόνο είπε "Με εμένα να συνεννοηθείτε. Η γυναίκα μου ταράχτηκε, είναι ταραγμένη".
Τον κοίταξα. Λογικός άνθρωπος φαινότανε. Επιτέλους. Η κυρία συνέχιζε να μουρμουρίζει αλλά έπαιζε άλλος μπάλλα τώρα. "Αυτοί είμαστε οι Έλληνες κύριε!", είπα εγώ, αναφερόμενη στην υστερία της συζύγου του, μην αντέχοντας να μη βγάλω το άχτι μου. Είπαμε, αυτή είμαι κι εγώ. "Τέλος πάντων", μου κάνει ο κύριος, που μέχρι στιγμής έπαιρνε βραβείο λογικής και νηφαλιότητας.Ας δούμε τώρα τι θα κάνουμε. Ασφάλεια έχετε; Kάγχασα. Και βέβαια είχα ασφάλεια. Παιδιόθεν. Όταν αυτός ήταν στα δέντρα μαζί με την συμβία του, εγώ είχα ασφάλεια ως νοικοκυροκόριτσο. Δεν τα είπα βέβαια έτσι. Μάλιστα, έκανε ο μέχρι στιγμής Βορειοευρωπαίος κύριος. Τι ασφάλεια έχετε; Κανονικά εκεί θα έπρεπε να τσινίσω, αλλά η κενοδοξία δεν με άφησε. Εκστόμισα με περηφάνεια το όνομα της τιμημένης Ασφαλιστικής μου, η οποία σημειωτέον είχε φανεί μάλλον παραδόπιστη σε δύσκολες στιγμές. Μάλιστα, ξανάπε ο κύριος Για να δούμε. Το δίπλωμα το έχετε; Την άδεια; Άρχισα ευλόγως να τσαντίζομαι. Μουρμούρισα κάτι θιγμένα και αξιοπρεπέστατα κατευθύνθηκα προς το όχημά μου. Όσο εγώ έψαχνα για τα σχετικά, ο κύριος άρχισε να ψαχουλεύει τον φαινόμενο ως αποκολληθέντα καθρέφτη του. Τον παρακολουθούσα μέσα από τον δικό μου ακέραιο συνάδελφο. Με επιδέξιες κινήσεις μάστορα, έδωσε πήρε, επανατοποθέτησε τον καθρέφτη ο οποίος τελικώς δεν είχε σπάσει. Η υπόθεση θα έπρεπε λογικά να είναι τελειωμένη. Λάθος κατάλαβα. Βγήκα έξω με τα έγγραφα στο χέρι, πήγα κοντά στον κύριο και θαύμασα τον καθρέφτη ο οποίος έμοιαζε καινούργιος. Μπράβο, λέω, τον φτιάξατε. Ναι, μου κάνει ο κύριος Αλλά δεν ξέρουμε τι βλάβη μπορεί να έχει υποστεί. Έμεινα να τον κοιτάω. Δηλαδή τι βλάβη θα μπορούσε να έχει υποστεί ένας καθρέφτης, ο οποίος είχε μόλις εκτελέσει όλες τις στροφές και πιρουέτες που όφειλε εργοστασιακά να κάνει όταν ο κύριος πάτησε τα σχετικά κουμπιά, όπως είχα παρατηρήσει μέσα από το όχημά μου; Τέλος πάντων Του ενεχείρισα, κακώς, τα έγγραφά μου.
Μπαμ, μπουμ, σκρατς. Δεν το αποδίδω ακριβώς αλλά τρόμαξα εννοείται. Ούτε έτρεχα ούτε τίποτα. Έστριψα στο σύνηθες δρομάκι για να βγω στην Αλίμου να πάω στο σπιτάκι μου. Να με σκεπάσει, να με καταπιεί η μαύρη τρύπα της προσωπικής μου ραστώνης. Και ενώ οδηγούσα με το όραμα αυτό προ οφθαλμών, μπαμ σκρατς. Έντρομη εντός δευτερολέπτων συνειδητοποίησα πως είχα κοινώς φάει τον καθρέφτη ενός δεξιά σταθμευμένου οχήματος. Και τον δικό μου μαζί. Αυτό μου έλειπε τώρα σκέφτηκα και ποιούσα την ανάγκην φιλοτιμία παρκάρισα και κατέβηκα να δω τι έγινε τέλος πάντων.
Φτάνοντας στο αντίπαλο όχημα, αντίκρυσα ένα όρθιο ζεύγος να περιεργάζεται τον καθρέφτη του, ο οποίος είχε απωλέσει το τζάμι και ίσως και κάτι άλλο. Ωχ σκέφτηκα ως πολύπαθη ιθαγενής, τί έχω ν' ακούσω τώρα. Μα πώς έγινε αυτό το πράγμα-σιγά το πράμα δηλαδή. Πλησιάζω ταπεινά, συντετριμμένη ως όφειλα. "Πω πω με συγχωρείτε πάρα πολύ". Είπα να πω αυτό αντί να πάρω προσβεβλημένο ύφος, όπως θα έκανε ο κάθε Έλλην οδηγός που σέβεται τον εαυτό του, φταίει δε φταίει. "Τί είναι αυτά που λέτε κυρία μου;'', ακούω από το αντίπαλον δέος. Είναι η κυρία του οχήματος. Μάλιστα. "Τί να την κάνω τη συγνώμη σας", συνεχίζει η κυρία, ένα βήμα πριν να δύναται να χαρακτηριστεί εν εξάλλω καταστάσει. "Δεν βλέπετε τι κάνατε; Και έχω να κάνω ταξίδι αύριο. Επαγγελματικό ταξίδι!".
Δυστυχώς σε αυτές τις περιπτώσεις και το χιούμορ και η ανύπαρκτη εν γένει ψυχραιμία μου με εγκαταλείπουν πάραυτα. Μεταμορφώνομαι επίσης πάραυτα σ' αυτό που πραγματικά είμαι και που δεν έχει νόημα να το καταγράψουμε εδώ. Άνοιξα λοιπόν διάπλατα τα χέρια μου, προέτεινα το στέρνο μου σε μια κίνηση αυτοεγκατάλειψης και της αντέτεινα: " Σκοτώστε με τότε λοιπόν! Ορίστε, σκοτώστε με!". Η κυρία, ελαφρώς σοκαρισμένη από τον ειρωνικό και οργισμένο μελοδραματισμό μου, με κοίταξε καλά καλά και συνέχισε ελαφρώς πτοημένη: "Έχω επαγγελματικό ταξίδι!". Και αμέσως, ανακτώντας πάραυτα κι αυτή τον τσαμπουκά της: "Να μου δώσετε το δικό σας να πάω! Αυτό να κάνετε!". Ο πληθυντικός πάντως παρέμενε εν χρήσει κι από τις δυο πλευρές. Μου' ρθε να της πω Σιγά μη σου δώσω το Αuris το υβριδικό να πάρω το Seat το τάδε επειδή κουνήθηκε ο καθρέφτης σου. Do I look like a Kotsos? Όπως λέει και μια φίλη μου. Επί το ελληνικώτερον, ψάχνεις για Κώτσους; Αλλά είπα να παραμείνουμε στα όρια του πληθυντικού.
Σε αυτή την αμήχανη στιγμή παρενέβη ο σύζυγος της κυρίας ο οποίος μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε μείνει αμέτοχος στο όλο δράμα μιας και ο καθρέφτης είχε απορροφήσει όλη του την προσοχή. Με ήρεμο ύφος και τόνο είπε "Με εμένα να συνεννοηθείτε. Η γυναίκα μου ταράχτηκε, είναι ταραγμένη".
Τον κοίταξα. Λογικός άνθρωπος φαινότανε. Επιτέλους. Η κυρία συνέχιζε να μουρμουρίζει αλλά έπαιζε άλλος μπάλλα τώρα. "Αυτοί είμαστε οι Έλληνες κύριε!", είπα εγώ, αναφερόμενη στην υστερία της συζύγου του, μην αντέχοντας να μη βγάλω το άχτι μου. Είπαμε, αυτή είμαι κι εγώ. "Τέλος πάντων", μου κάνει ο κύριος, που μέχρι στιγμής έπαιρνε βραβείο λογικής και νηφαλιότητας.Ας δούμε τώρα τι θα κάνουμε. Ασφάλεια έχετε; Kάγχασα. Και βέβαια είχα ασφάλεια. Παιδιόθεν. Όταν αυτός ήταν στα δέντρα μαζί με την συμβία του, εγώ είχα ασφάλεια ως νοικοκυροκόριτσο. Δεν τα είπα βέβαια έτσι. Μάλιστα, έκανε ο μέχρι στιγμής Βορειοευρωπαίος κύριος. Τι ασφάλεια έχετε; Κανονικά εκεί θα έπρεπε να τσινίσω, αλλά η κενοδοξία δεν με άφησε. Εκστόμισα με περηφάνεια το όνομα της τιμημένης Ασφαλιστικής μου, η οποία σημειωτέον είχε φανεί μάλλον παραδόπιστη σε δύσκολες στιγμές. Μάλιστα, ξανάπε ο κύριος Για να δούμε. Το δίπλωμα το έχετε; Την άδεια; Άρχισα ευλόγως να τσαντίζομαι. Μουρμούρισα κάτι θιγμένα και αξιοπρεπέστατα κατευθύνθηκα προς το όχημά μου. Όσο εγώ έψαχνα για τα σχετικά, ο κύριος άρχισε να ψαχουλεύει τον φαινόμενο ως αποκολληθέντα καθρέφτη του. Τον παρακολουθούσα μέσα από τον δικό μου ακέραιο συνάδελφο. Με επιδέξιες κινήσεις μάστορα, έδωσε πήρε, επανατοποθέτησε τον καθρέφτη ο οποίος τελικώς δεν είχε σπάσει. Η υπόθεση θα έπρεπε λογικά να είναι τελειωμένη. Λάθος κατάλαβα. Βγήκα έξω με τα έγγραφα στο χέρι, πήγα κοντά στον κύριο και θαύμασα τον καθρέφτη ο οποίος έμοιαζε καινούργιος. Μπράβο, λέω, τον φτιάξατε. Ναι, μου κάνει ο κύριος Αλλά δεν ξέρουμε τι βλάβη μπορεί να έχει υποστεί. Έμεινα να τον κοιτάω. Δηλαδή τι βλάβη θα μπορούσε να έχει υποστεί ένας καθρέφτης, ο οποίος είχε μόλις εκτελέσει όλες τις στροφές και πιρουέτες που όφειλε εργοστασιακά να κάνει όταν ο κύριος πάτησε τα σχετικά κουμπιά, όπως είχα παρατηρήσει μέσα από το όχημά μου; Τέλος πάντων Του ενεχείρισα, κακώς, τα έγγραφά μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Προσθέστε το σχόλιό σας: