ΠΑΙΔΟΣ Η ΒΑΣΙΛΙΗ

Κι είπα να κάνω μια ελικτική
Γύρω από τον εαυτό μου
Πού αλλού
Κράτησε δισεκατό χρόνια
Ένα millenium χωρίς λαμπάκια
Σαν τελείωσε, αργόσχολα κοιτούσα
Ένα μικρό ελατήριο, ξέμεινε
Θα το κρατήσω, σκέφτηκα
Σαν Ενθύμιο της σφαγής μου
Μην έχοντας άλλο τι
Τα δάχτυλά μου κινούσα
Πάνω κάτω τ' ανάπαλιν
Κι αυτό, ξεκαρδισμένο
Φούσκωνε ξεφούσκωνε πατικωνόταν
Για δες εκεί πόσο απλό ήταν
Τελικά